Profesjonalna fotografia ślubna, dziecięca, okolicznościowa, reklamowa oraz produktowa Sosnowiec, Katowice, Czeladź, Chorzów, Bytom, Będzin, Tarnowskie Góry, Świętochłowice, Ruda Śląska, Zabrze, Gliwice, Tychy, Dąbrowa Górnicza

Idź do spisu treści

Menu główne

KWB

Portfolio > Reportaże > Kopalnie

Kopalnia Węgla Brunatnego Bełchatów

Odkrycie węgla brunatnego w regionie bełchatowskim nastąpiło w grudniu 1960 roku. Podczas poszukiwań gazu ziemnego, w miejscowości Piaski stwierdzono występowanie warstwy osadów węglowych. Przeprowadzone w 1961 roku odwierty potwierdziły występowanie w tym rejonie dużego, zasobnego i korzystnie zalegającego złoża węgla brunatnego. Kilkanaście następnych lat zajęły jego badania i ekspertyzy, w tym czasie trwały również prace projektowe dotyczące przyszłej eksploatacji złoża.

Dzisaj mozemy się cieszyć z tak bogatego źródła energii kopalnej. Poniżej któtka fotorelacja z Bełchatowa, przybliżająca ogrom inwestycji ora trud górniczy.

Kilka słów o KWB Bełchatów

W geolodzy górniczy w
ramach odkrytego złoża o zasobach oszacowanych na 2 mld ton wydzielili trzy obszary górnicze:

1. Pole "Kamieńsk",
2. Pole "Bełchatów",
3. Pole "Szczerców".


Ale to był dopiero początek drogi rozwoju Kopalni.

Znaczącą datą w historii Kopalni stał się 2 kwietnia 1973 r., kiedy została powołana delegatura Zjednoczenia Przemysłu Węgla Brunatnego w Bełchatowie – pierwsza komórka organizacyjna przyszłego przedsiębiorstwa górniczego.

Przełomowy dla Kopalni był rok 1975, kiedy to 17 stycznia zostało utworzone Przedsiębiorstwo Państwowe Kopalnia Węgla Brunatnego „Bełchatów” w budowie. W tym samym roku rozpoczęło się odwadnianie złoża i montaż pierwszej koparki nadkładowej.

Największym problemem było zabezpiecznie wysadu solnego "Dębina" rozdzielającego pola: "Szczerców" i "Bełchatów".

Do eksploatacji zakwalifikowano węgiel zalegający w Polach "Bełchatów" i "Szczerców"; taką też kolejność przyjęto dla projektowania, prac przygotowawczych i eksploatacji złoża.

Równocześnie z budową Kopalni realizowano prace związane z budową Elektrowni "Bełchatów". Dla Kopalni "Bełchatów" (Odkrywka w Polu "Bełchatów") projektowa zdolność wydobywcza wynosi 38,5 mln ton węgla/rok, natomiast dla Elektrowni "Bełchatów" założono moc 4320 MW.

Roboty górnicze związane ze zdejmowaniem nadkładu w Odkrywce (Polu) "Bełchatów" rozpoczęto w czerwcu 1977 roku
. Wydobycie pierwszych ton węgla brunatnego miało miejsce 19 listopada 1980 r.

Od tej pory, wraz z potrzebami głównego odbiorcy – Elektrowni „Bełchatów”, wydobycie węgla rosło. Kopalnia osiągnęła docelową zdolność wydobywczą 38,5 mln ton/rok w 1988 roku.
W ostatnich latach dostawy węgla do Elektrowni wynosiły od 34 do 35 mln ton rocznie, stosownie do rocznych zapotrzebowań, których wielkość wynikała z potrzeb energetyki krajowej. Elektrownia "Bełchatów" na bazie dostarczonego przez Kopalnię paliwa produkuje ca 20% wytwarzanej w kraju energii elektrycznej, a koszt jej wytwarzania jest o 25-50% niższy od produkowanej na innych paliwach.

Od 1 stycznia 1999 r. Kopalnia Węgla Brunatnego „Bełchatów” rozpoczęła proces komercjalizacji, stając się spółką akcyjną.

Rozpoczęte w 1977 r. prace związane z uruchomieniem Pola „Szczerców” zintensyfikowano w 1999 r. Nowa odkrywka ruszyła 21.10.2002 r. Zasoby całego złoża bełchatowskiego, zgodnie z planem ich zagospodarowania, zostaną wykorzystane do około 2038 r.

Bełchatowski węgiel liczy sobie ok. 20 mln lat. Jego powstanie zostało poprzedzone szeregiem różnorodnych procesów rozpoczynających się ok. 70 mln lat temu. Na terenie naszego złoża istniało wtedy ciepłe morze, które ulegało stopniowemu spłycaniu, co doprowadziło do wynurzenia się szeregu wysp, a następnie rozległego lądu.

Okres ten to tzw. regresja morska, czyli cofanie się morza, co było związane z wypiętrzaniem się Karpat. Dodatkowym efektem tego procesu było powstanie naprężeń rozciągających na dalekim przedpolu. Wskutek tych naprężeń oraz innych procesów geotektonicznych, sól zalegająca w rejonie Bełchatowa na głębokości ok. 3 km wyciskana była ku powierzchni terenu. Ubytek mas w głębi ziemi oraz naprężenie tektoniczne spowodowały powstanie struktury zwanej rowem tektonicznym Kleszczowa.

Około 20 milionów lat temu zaistniały w obrębie rowu Kleszczowa warunki umożliwiające rozwój bagniska, a następnie torfowiska. Funkcjonujące w obrębie rowu jezioro zostało wypełnione materiałem znoszonym z terenów przyległych,
a następnie ulegało powolnemu zarastaniu przez sitowia oraz roślinność turzycową. Brzegi jeziora porastały lasy podobne do dzisiejszych lasów podzwrotnikowych o znacznym udziale drzew iglastych. Okresowo lasy te pokrywały cały obszar torfowiska, tworząc tzw. torfowisko wysokie. Kolejne fazy zarastania zbiornika były powodowane przez ciągłe osiadanie dna rowu tektonicznego, co sprzyjało nagromadzeniu się miąższych osadów torfu.

Panujący wówczas na naszym kontynencie klimat ciepły i wilgotny sprzyjał rozwojowi w obrębie torfowiska procesów biochemicznych. W drzewnych zespołach dominowały wtedy drzewa typu sekwoi, platanów, magnolii i bursztynowców. Rzadziej występowały oleandry, laury czy migdałowce.

Wraz z obniżaniem się dna rowu tektonicznego osady torfowiska przykrywane były innymi osadami. Pod wpływem tych obciążeń i wzrostu temperatury wraz ze wzrostem głębokości, następowało wyciskanie wody z torfu, czyli miały miejsce tzw. procesy kompakcji, które doprowadziły do powstania pokładu węgla brunatnego.

Złoże węgla brunatnego Bełchatów charakteryzuje się dużą miąższością dochodzącą do 100m. Taka grubość pokładu nie była możliwa bez udziału procesu subsydencji, czyli powolnego osiadania dna zbiornika wskutek procesów tektonicznych. Należy pamiętać, iż 1m węgla brunatnego powstaje z ok. 4m torfu.

Żródło:

www.kwbbelchatow.pgegiek.pl
http://www.kwb.pl/


Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego